Wat een eerlijk en fantastisch boek. "Voor het vergeten" van Peter Verhelst. Het gaat over rouwverwerking - het plotseling overlijden van zijn moeder- maar niet op een traditionele manier. Het is poëzie en zo doorleeft en gelaagd. Tegelijkertijd is het fragmentarisch en een verhalend weefsel. Weefsel maar dan vanaf de achterzijde gezien. De keerzijde vol met rafels en open einden. Wat mij opvalt is een wel een rode draad die mij aanspreekt. Een terugkerend thema. Het hert. Dat vertegenwoordigt een diepe christelijke en spirituele symboliek.
Het hert is staat symbool voor het verlangen naar God en is rechtstreeks ontleend aan Psalm 42:1:
"Zoals een hert verlangt naar waterstromen, zo verlangt mijn ziel naar U, o God."
Het hert dat water zoekt, is het symbool van de ziel die zoekt naar de bron van het leven. Dat is een thema dat aansluit bij het sacrament van de doop.
Op basis hiervan denk ik aan het verhaal van de heilige Sint Hubertus, waarin het hert leidt tot een radicale bekering en het begin van een nieuw leven.
Dit verhaal is een van de beroemdste legendes waarin de symboliek van het hert en de daaropvolgende geestelijke wedergeboorte (en daarmee de doop) centraal staan. het gaat zo.
De Jacht op Goede Vrijdag
Hubertus was een welgestelde, jonge edelman in de 7e eeuw, wiens leven uitsluitend in het teken stond van de jacht. Zijn passie was zo allesoverheersend dat hij op een dag zelfs op pad ging op Goede Vrijdag, de dag waarop christenen de kruisdood van Jezus gedenken en stilte en bezinning in acht nemen.
Diep in het bos kwam hij een prachtig, statig hert op het spoor. Het dier was zo majestueus dat Hubertus het met grote inspanning en vastberadenheid achtervolgde.
De Openbaring
Toen hij het hert eindelijk dacht te pakken, stopte het dier plotseling en keerde zich om. Tussen het reusachtige gewei verscheen geen gewone prooi meer, maar een stralend kruisbeeld.
Een stem sprak tot Hubertus, de beroemde woorden uitsprekend: "Hubertus, waarom vervolg je Mij? Indien je je niet bekeert en een heilig leven leidt, zul je spoedig naar de hel gaan!"
Dit moment van goddelijke interventie was een schok die het aardse bestaan van Hubertus verbrijzelde. Het hert, dat hij wilde doden, werd de boodschapper van God, die hem de weg naar het eeuwige leven wees.
De Doop en het Nieuwe Leven
Overweldigd door berouw viel Hubertus op zijn knieën. Hij staakte zijn jacht en begreep dat zijn leven moest veranderen. Op zoek naar leiding reisde hij naar Lambertus, de bisschop van Maastricht.
Onder Lambertus' begeleiding ontving Hubertus de nodige instructie en liet hij zich dopen (de doop). De doop markeerde zijn definitieve breuk met zijn vroegere, onheilige leven en zijn toewijding aan Christus. Het was het moment dat de dorst van zijn ziel naar aardse genoegens (de jacht) werd vervangen door het verlangen naar de waterstromen van het Geloof (Psalm 42).
Hubertus volgde later Lambertus op als bisschop en werd beroemd vanwege zijn liefdadigheid en zijn inzet om de ware boodschap van Christus uit te dragen, in schril contrast met zijn oude, oppervlakkige leven.
De symbolische brug: Het hert in dit verhaal is de ultieme gids. Het leidt Hubertus van de aardse, zondige 'jacht' naar de spirituele doop, wat een symbool is van reiniging en wedergeboorte in Christus; het water waar de ziel naar verlangt.
Reacties