AVONTUUR 2.0

Ineens is alles anders. Sinds december 2022 ben ik beperkt in mijn mogelijkheden door een beroerte. Geen signalen vooraf. "Out of the blue". Gezond geleefd, heel veel gefietst en altijd goede voeding gekregen van mijn vrouw. De jaarlijkse APK's bij de huisarts. Je hebt helemaal geen profiel voor een hersenbloeding, zegt ze droogjes. Pech.

Wat is dat een heftige ervaring. Niet alleen voor mijzelf maar vooral mijn gezin. Jolanda mijn trouwe echtgenote de liefde van mijn leven, is plots ook mantelzorger; mijn handen, mijn armen en benen. Duizendpoot, therapeut, manager, zielverzorger, secretaresse en verpleegster tegelijk. Nu werk ik in klinieken al 1,5 jaar aan herstel maar mijn linker been werkt niet goed mee. Lamme voet. Revalideren. Beheerst doorbijten. Kortweg; langzaam op pad naar Arie 2.0.

Mijn wereld is nu klein geworden. Wat mis ik het avonturen van Arie 1.0. Vakantiereizen en grenzen verleggen. Steeds weer wat anders doen met verliefdheid op het leven. Nieuwe intense ervaringen. Struinen, eenvoudige fietsvakanties. Samen met de kinderen geduldig trapje voor trapje Nederland rond, maar ook kamperen diep in Scandinavie, zeilend met ons scheepje over de Oosterschelde, wind mee, stroom tegen, skiën vanaf steile zwarte pistes; Aarzeling, diep zuchten, schietgebedje; Gaan! Lange wandelingen maken, met de racefiets, mountainbike en de ligfiets op pad. Vallen en opstaan. Met het gezin bergwandelen in Schotland en Zwitserland. Soms het randje opzoeken want onze dochters Mirte en vooral Laura willen altijd verder. Wat is dat intense leven heerlijk. Reizen... 

IJsland vind ik het wel mooiste avontuur. Landrover huren en het binnenland in dwars door wild stromend water. Wow. Wat een indrukwekkend land is dat zeg met al die woeste natuur, mini bossen van gedrongen berken, adembenemende diepten en hoogten, onmetelijke mensonvriendelijke woestijnen van gitzwarte lava en as met af en toe een dapper pioneersplantje. Overlevers. Stofstormen en het wonderlijke kleurenpalet van de bergen in Landmannalaugar. Vrije ruimte, leegte en vergezichten en daarboven, zo helder als glas: kobalt. Dat alles maak een diepe indruk op mij als polderjongen. 

En verder. Glibberend en balancerend over gladde stenen langs ijzingwekkende ravijnen, puinhellingen en ongetemde rivieren. Met een shot adrenaline in het bloed langs wilde watervallen, smalle bergruggen, over gladde gletsjers en op vulkanen waarvan de lava zelfs nog niet is afgekoeld. Strada. Tekstielloos zwemmen in het warme water van een krater dat geurt naar zwavel. Hete tintelende voeten. Afgronden. 

Maar eigenlijk is er nu niet veel veranderd. Een reis naar de tuin met ons Tiny Forest, de ongemakkelijke badkamer de gladde vloer, de metershoge dorpels, aflopende vloeren in ons dijkhuis en zelfs het loopje naar de slaapkamer is vol valgevaar; Een avontuur op de m2.

Gaan!