SCHAPENLEED

"Schapen in natuurgebied Pannenhoef waarschijnlijk gedood door een wolf, eigenaar neemt afstand van negatieve reacties".

Er zijn drie schapen gedood; en een vierde is waarschijnlijk gestorven door de stress, zegt mijn zus. De eigenaar is mijn zwager. Het raakt hem emotioneel, maar hij blijft er rationeel onder.

Ik begrijp zijn reactie, maar de wolf komt zo wel dicht op de huid.

Ikzelf ben niet negatief, maar wel bang voor de wolf. Als ik het artikel lees, voel ik ook angst voor ontsporingen in mijn hart. Verander ik mijn mening?

Voor nieuwe meningsvorming zijn Google en AI beneden mijn stand. Ik kom niet verder dan de rommelzolder in mijn hoofd. Daar moet ik het mee doen. Daar liggen ook onderhuidse overwegingen op stellingen, in vergeelde dozen. Mijn zolder is overvol. Dus: opruimen.

Ik weet dat de wolf beschermd is omdat hij schaars is, maar vooral omdat hij als roofdier zorgt voor een natuurlijk evenwicht. Hij hoort thuis in de natuur, net als andere toproofdieren zoals arenden. Maar kan ik deze mening wel handhaven in ons gecultiveerde Nederland met onze parkachtige natuur? Is dat wel verantwoord?

Ik hou niet van zwart-witdenken. Zeker geen negativisme, zoals de positief en moedige houding van mijn zwager laat zien. Ik hou ook niet van extreme standpunten. Nee, ik nuanceer mijn oude mening door dit voorval;

Als een wolf zijn angst voor de mens verliest, is hij ontspoord. Geef hem dan eerst een nieuwe kans en verplaats hem bijvoorbeeld naar een dierentuin of onder strikte voorwaarden naar het enige stukje wilde (Disney?) natuur in Nederland: de Oostvaardersplassen. Daar kan het dier zich tegoed doen aan het overschot aan ganzen, paarden en herten. 

Ik weet wel dat verplaatsen door onze regelgeving heel complex is en overigens verwacht ik dat wolven de Oostvaardersplassen op eigen kracht vinden.

De andere kant van de medaille is dat wij mensen door deze voorvallen worden uitgenodigd ons veilige leventje aan te passen en creatief te reageren. Bijvoorbeeld door een paar schapen dicht bij huis te houden, ’s nachts veilig in een stal, en als een goede herder over hen te waken.

Waarschijnlijk doet mijn mening er niet toe, zo zullen er duizenden zijn, maar het lucht wel op. Het opruimen van mijn zolder verdergaan want wat heb je aan meningen waar je niets mee kunt.