Zo. Ik ben ervan onder de indruk; De prachtige muziek van 'Die Kunst Der Fuge' van Bach. Waarom? Echt weten doe ik het niet. Ik ben er nu wel heel ontvankelijk voor. Het resoneert in mijn ziel. Ik wil het steeds weer opnieuw horen, vooral het begin en ontdek steeds meer. Omschrijven kan ik het niet. Is het muziek uit een andere dimensie? De schoonheid van hogere wiskunde?
Ik denk zelfs dat het muziek is uit een soort parallel universum. Waardoor wij een glimpje ervan zien. Iets van de hemel misschien. Het is zo onaards mooi. Met een schoonheid van een absolute buitencategorie. Subliem.
De componist gebruikt voor dit werk meerstemmen op een eenvoudig thema. In een zo kleurrijke variatie. Zo'n prachtige klanktaal. Verkleind, vergroot, omgedraaid en gespiegeld en in diverse verhaallijnen. De partituur is niet af maar daar zijn de meningen over verdeeld. Bach deed niets zomaar. Ik denk zelf dat Bach de partituur bewust niet heeft afgemaakt, zodat de musici uitgenodigd worden het stuk zelf in-en aan te vullen en er naar eigen inzicht passende instrumenten bij kunnen kiezen. Passend in de eigen tijd, omstandigheden en context. Bach geeft zo uitvoerenden hun eigen vrijheid.
Zou ieder kunstwerk zo moeten werken? Zou de schepping ook zo werken? Zou ons leven juist zo betekenis krijgen? God geeft de kaders en geeft met liefde de aanzet tot ons leven en wij, wij krijgen de vrijheid om er eigen invulling aan te geven met eigen verantwoordelijkheden en geloof. Niet volgens een star recept of regide plan maar open en met veel eigen vrijheid.
De uitvoering van de Nederlandse Bachvereniging die ik hoor is meesterlijk. Hier worden ook menselijke stemmen gebruikt in plaats van instrumenten. Ik wil je uitnodigen te luisteren en te kijken...
Reacties
Er groeit de laatste tijd onder Bachkenners gelukkig steeds meer het besef dat zijn (ook instrumentale!) werken vrijwel altijd verweven zijn met een rotsvast Luthers geloof. En hij bedoelde ook niets anders dan met zijn muziek naar Boven te (ver) wijzen. Toen hij in Leipzig aan zijn eerste cantatecyclus begon, verschenen ook steeds de drie letters SDG in de partituren. Alleen God de eer! En dan reikt muziek, hoewel nog onvolmaakt, ook tot aan de hemel!