 |
| voor Jolanda |
De wilde bomen aan de overkant zijn in korte tijd veranderd. Eerst reikten de twijgen vol in blad tot aan het maaiveld. Nu staan ze op hoge stammen met kronen als halve koepels.
Maar eerst een gedachtensprongetje...
In de cursus 'Ambassadeur Leefbare stad', vertelde bioloog Kim ons dat mensen zich het gelukkigst voelen in savanneachtige omgevingen met een wijds uitzicht zodat je wilde dieren van ver ziet aankomen. Ruime zichtbaarheid en daarnaast een rijk planten en dierenleven, fladderende vlinders, vloeiend van melk en honing, kleurrijke bloemen, zoemende insecten, helder kabelende beken en een variatie aan vruchten in overvloed. Kortom; veel biodiversiteit. Dat kan ik mij levendig voorstellen. Wie wordt daar nu niet blij van?
Kim vertelt dat ze wil promoveren op de positieve invloed van natuur- en dierenleven op mensen in de gezondheidszorg. Natuurlijk weten wij het allemaal eigenlijk al en ik voel nu het positieve van ons natuurlijke uitzicht letterlijk in mijn lichaam.
Voldoende wetenschappelijke onderbouwing ontbreekt nog. Ze wil alles meetbaar en tastbaar maken. Dus stevig bewijs verzamelen zodat ontwerpers (zoals onze dochter Mirte) extra motivatie krijgen, beleidsmakers er niet omheen kunnen en opdrachtgevers overtuigd om te investeren in 'natuurinclusieve' omgevingen. Helemaal mee eens.
Nu de oorzaak;
Het zijn zwarte gedrongen koeien die voor hovenier spelen. Deze grote grazers die dit voorjaar zijn losgelaten in de polder het "Engelbrecht plekske" van de Sliedrechtse Biesbosch vormen het landschap in korte tijd om. Daarom lijkt mijn uitzicht nu een afspiegeling van de Hof van Eden. Ik kijk ernaar in verwondering en voel mij gelukkig.
 |
| voor Laura |
Reacties