Zondag 2 maart 2025
Hoe ver rijdt tie?
Twintig kilometer, zeggen ze, maar dat heb ik nooit uitgetest. Te link. Het is niet zo fijn als je ergens in 'the Middle of Nowhere' droog komt te staan.
Snap ik.
Als ik ver wil zet ik 'm op de schildpadstand. Wandeltempo. Dan zie ik ook meer onderweg.
Verstandig. Ik was wandelen in Noord-Italië. Bij de laatste etappe na zo'n 30 km lopen kom ik in de buitenwijken van Milaan. Grote villa's. Mijn water was op. 'k Ging erom vragen. Sturen ze honden op me af. Maar ja. Na 3 weken bergwandelen zag ik er wel sjofel uit.
Hoe groter de paleizen, hoe ongelukkiger de bewoners?
Ja. Dat zie je aan de directeur die nu op de stoel zit aan de overkant van het water. Hij wil Groenland en Canada er ook bij.
Bizar hé. Een leider die zichzelf niet kan leiden.
Eens.
Ik was eens in Zwitserland. Alleen. Schitterend herfstweer. 'k Wilde gaan overnachten in een hut hoog in de bergen. Ik had in het dal gevraagd of het pad er naartoe goed begaanbaar was. Ja, zeiden ze en het 'winterraum' is open. Maar voor de hut lag een groot ijsveld. 'Behoorlijk schuin ook. Ik had geen spikes bij me. Kon niet meer terug. Te laat. 't Was wel link maar heb het gehaald.
Je kunt maar beter goed voorbereid zijn en gaan. Van thuis op de stoel zitten word je zo dik. Maar hoe gaat het met je?
Goed genoeg. De ene dag beter dan de andere. Mijn voet moet worden geopereerd.
Oh.
Ze willen 'em vastzetten.
Zo?
Hij is voor een groot deel uitgevallen. In Nijmegen zetten ze hem met paar schroeven vast. Dan heb ik een soort houten poot. Daarna weer leren lopen. Piraten lukt dat. We gaan er voor.
Met zo'n papagaai op je schouder?
En een ooglapje.
Ken jij het boek de Acht Bergen?
Nee. Goed boek?
Het speelt zich af in de bergen, Noord Italië en Milaan. 't Gaat over twee vrienden. De ene zwerft de wereld rond, de andere blijft op de berg. Filosofisch (hoe te leven, hoe te sterven), en met mooie natuurbeschrijvingen. 't Zal jou wel aanspreken.
Zal ik onthouden. Ik ga maar weer verder. Het ga je goed genoeg.
Tot kijk. Fijne wandeling.
De scootmobiel brengt mij via Natuurgebied de Avelingen en Schelluinen naar Giessenburg. Vijftien kilometer gereden, nog vijf kilometer te gaan. Er staan nog twee blokjes van de zeven op de teller. Een lichte onrust sluipt in mij. In de polder zie ik de begraafplaats als een eenzame terp in een zee van raaigras. Op de kruising van de Kerkweg slaan wij linksaf de C.M. van Houwelingweg op. Daar komen wandelaars ons tegemoet. Een man met een apostolische baard, houdt mij aan.
Mag ik wat vragen?
Natuurlijk, ga uw gang.
Ga jij naar de hemel?
Reacties