SCHOUWSPEL

 

'Er zijn genoeg vogeltjes', zegt de mevrouw in de klankbordgroep voor een nieuwe wijk in Boven-Hardinxveld. Ik kijk haar vragend aan. 'Nou, ze poepen alles onder', zegt ze.

Geen gefladder, geen gefluit, geen mussenkasten en vooral ook geen vleermuiskasten in de gevels bouwen zoals ik voorstelde. Weg ermee. Niet stimuleren, die poepmachines.

Dat was jaren geleden. Ik zat daar met de pet op van de Natuur- en Vogelwacht. Een stuk oude griend vol biodiversiteit moest wijken voor een nieuwe wijk en ik mocht namens de natuur een beetje tegengas geven.

Toen zag ik ze denken, die nette mensen in de keurige vergaderruimte. Een natuurinclusieve wijk? Men dacht van niet. Dus. Ik heb mijn tactiek veranderd. Minder praten en meer leren van de natuur zelf.

En nu?

Nu kijk ik door ons venster. Een levend schilderij;

Zie een ekster druk bezig. Met iets in zijn snavel vliegt hij naar een plekje in het talud van de dijk. Daar stopt hij het weg. Zijn kobalt blauwe veren glanzen als parelmoer.

Even later vliegen drie kraaien op van het hek, hun uitkijktoren. Ze stropen de dijk af precies op de plekken waar de ekster net nog scharrelde. Ze zoeken. Ik denk dat het noten zijn, die de ekster er verstopt.

Het is "Klepto-parasitisme" zegt mijn vriend de vogelaar. 

Wat? 

Dat is gedrag waarbij een dier voedsel of nestmateriaal steelt van een ander dier. Kraaien zijn rovers. Ze zien de ekster iets verstoppen en denken: 'Hé, lekker hapje, gratis en voor niks'. Slimme jongens die kraaien.

Maar eksters zijn ook niet dom. Het is een soort wedstrijdje; een kat-en-muisspel op het toneel van de vogelwereld. De kraai loert, de ekster doet het zware werk en verstopt.

Later zie ik de ekster zijn buit op een ander plekje verstoppen maar nu bovenin de beukenheg, onbereikbaar voor de kraaien. En dan, als afleiding, doet de ekster alsof ze iets verstopt in het gras van de dijk. Een schijnbeweging. Prachtig om te zien. De kraaien trappen erin. 

Later op de dag wordt het heiig. Terwijl het in herfsttinten geklede roodborstje van tak naar tak huppelt voert de ekster ook nog wat schijnaanvallen uit op een verdwaalde Vlaamsegaai. Het groepje huismussen struint wat rond in de beukenheg. Lachend en luidruchtig kletsend. De heggemus zelf scharrelt stilletjes op de grond bij de varens rond. 

Als de Vlaming getergt naar het zuiden vliegt kwebbelen spreeuwen in hun artistiek gespikkelde jasjes en doen zich nog even tegoed aan de laatste druiven bij ons hek.

En als de stilte als een laken over de weilanden schuift en rivier nevels dampt en de einder rose tint, wiegen drie zwanen traag op de waterspiegel. 

En vlak voordat donkere wolken als een zwaar gordijn de voorstelling beëindigen zien we nog net twee dwergvleermuizen dansen in ons blikveld. 

Dan valt het doek. 

Einde dag.

Wij maken een diepe buiging. 

Oké, er zit wat ganzenpoep op de ruit maar daar kan je langsheen kijken.

Foto Ekster Vogelbescherming