 |
| Houtskoolschets 4 mei |
Modderig is het pad dat loopt van kamp Vught naar de fusillatieplaats. Bomen staan er zwijgend langs. Geen blad beweegt.
Daarna een grote open plek in het bos. Op een heuvel staat een kruis en daarvoor het monument. Statig. In steen en marmer met honderden namen. De leegte is beklemmend. Je voelt het in de lucht, de bomen, het gras, borst, buik.
Schuldig landschap.
Het is één van de dodelijkste plekken in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Mijn vader en ik lopen naar het monument. We lezen namen, geboortedata, sterfdata. Op deze plaats zijn meer dan 300 verzetstrijders doodgeschoten door de Nazi's.
Later lezen wij een handgeschreven gedicht op kreukelig papier in een plastic hoesje.
Kon je teer smeren
Over steen, namen, verleden?
Dwaze stumper, zulke namen
Zijn nooit uit te wissen!
Ze staan gegrift in talloze
Mensenzielen, onaantastbaar
Voor jouw verziekte haat.
Ze staan met vuur geschreven
Aan de hemel, welks licht
Jou ondraaglijk is
Je hebt niets bereikt,
Teerling
Je hebt voor alles alleen
Je eigen naam besmeurd.
Niet die van hen:
Zij glimlachen om jouw woede
Badend in het licht,
Wiegend op Gods adem
En zingen heel zacht en stil
Voor wie het wil horen:
Vrede.
Reacties