 |
| zonder titel. |
Wat een bijzondere tekening, zegt mijn therapeut, vooral de wisselwerking van abstracte vormen en de realistische figuur vind ik boeiend.
Dankjewel.
Die jongen omgeven door blauw en rood spreekt mij aan. Hij lijkt op een kalme rots in de branding.
In IJsland zat ik, of beter, dreef ik, ooit in een stroom waar een koude en hete beek samenkomen. Een aangename plek. Een beetje naar links, was te heet. Een beetje naar rechts, te koud. Ik heb er ook een schitterende zonsopgang gezien!
Gaaf. Dan moet je vroeg zijn opgestaan. In de zomer gaat de zon er bijna niet onder, toch? IJsland ligt net onder de poolcirkel.
Ja heel vroeg. De rest van de groep sliep nog lang door. Het zonlicht toverde voor mij alleen het landschap van Landmannalaugar tevoorschijn. Een kleurrijke herschepping na een korte nacht.
Mooie ervaring zeg. Ik zie in de tekening ook een mix van zachte tinten en harde lijnen. Ontregelende warrigheid maar ook rust. Dat zorgt voor spanning en roept wat op. Waarom heb je het zo getekend?
Die jongen ben ik als tiener. Een op het leven verliefde adolecent. Mijn hoofd was vaak een warboel. Nu nog meer. Nu denk ik veel na over betrekkelijkheid van alles. Dat komt door ons nieuwe leven, zeg maar.
Dat snap ik. Je hebt ook tijd om na te denken. Te veel misschien. Luister vooral goed naar je lichaam dat heeft wijsheid in zich.
Doe ik. Maar ik voel wel pijn in het linkerdeel van mijn lijf. Dat wil rust. Rechts wil juist werken. Naar welk deel moet ik dan luisteren?
En de geest? Uitschakelen kan niet.
Zoek vooral de intuïtieve balans. Een nieuw evenwicht. Overgave en aanvaarding.
Dank voor de tip. Ik denk meer dan vroeger over vroeger na. Wij leven ook met de dag. Liefst nog in het moment. Dat is best lastig. Merk jij dat ook aan de inhoud van mijn blogs?"
Je schrijft vaak over het verleden maar niet op een sentimentele manier. Je stijl is staccato dat vind ik prima.
Sentimenteel ben ik bij vlagen. Er speelt veel. Vanalles meegemaakt in korte tijd. Rampen en wonderen. Maar pathetischme wil ik vermijden.
Begrijpelijk. Mooi dat je jezelf als inspiratie hebt genomen. Dat maakt het portret sterk. De jongen in jouw straalt toch rust en kwetsbaarheid uit. Vertelt die abstracte omgeving wat je nu ervaart?
Ja. Als een soort van illustratie. De omgeving gaat tegelijk over mijn binnen- en buitenwereld.
Ik denk dat je een gevoelig mens bent.
Is die jongen in de tekening hoogsensitief?
Best mogelijk. Ik ervaar sterke gevoeligheid voor prikkels, geuren, licht, gesprekken en emoties, vooral ook van anderen. Overweldigend. Dat had ik als kind al maar nu veel sterker. Verwerken doe ik langzaam vooral in kunst, mijn taal.
Je denkt vaak diep na en je reflectereert uitgebreid daarover in je blog en je werk. Mooi zeg dat je dat kan in zoveel variatie.
Te veel lof hoor. Die bezieling is mij gegeven. Hopelijk helpt het anderen en is het ook voor lotgenoten herkenbaar.
Heb je ook veel last van overprikkeling?
Ja en ik kan ook maar één ding tegelijk en alles rustig aan. Multitasken is er niet meer bij.
Door de hoeveelheid prikkels kan je snel moe, gespannen of overbelast zijn. Geestelijke- en lichamelijke moeheid is ook bijna niet te onderscheiden.
Dat herken ik. De vermoedheid is flink toegenomen. Het lijkt of alle emoties ook zijn uitvergroot. Daarom ga ik vroeg naar bed. Lig er bijna het klokje rond. Ook na de middag een dutje.
Dat doen topsporters ook. Wist je dat ergotherapie begonnen is met het verbeelden van trauma's?
Nee maar dat snap ik wel. Kunst of het nu een roman, muziek, grafitti-teken of een verbeelding is van een landschap, het zijn eigenlijk allemaal zelfportretten. Evenbeelden.
En verschijnt niet iedere maker in zijn eigen werk?
Reacties
Dat moet een prachtige ‘herschepping’ geweest zijn,
in IJsland.
Intuïtieve balans zoeken..
en rust
Bezieling en kwetsbaarheid in je blog leggen..
Zo verschijn je (weer) in je eigen werk.