 |
 |
Op onze lange wandelingen lopen wij zwijgend
naast elkaar. Wat valt er te zeggen? Wat is er toe te voegen aan de leegte om
ons heen? Geen woord is op zijn plaats. Ik kijk stil voor mij uit en zij vindt
dat goed. Ik denk aan de dingen die niet de moeite waard zijn om gezegd te
worden en onderwerpen waar amper woorden voor bestaan zoals stemmingen, geuren en
het ruisen van het bloed in mijn oren. Het weiland sopt onder onze voeten. Ik
vraag mij af hoe je de duizenden tinten groen van het Engelse raaigras moet
beschrijven. Wij hebben er veel voor betaald om dit nog een keer mee te maken.
|
Reacties