RODE DRAAD

"Wat kun je anders doen dan kijken, opnieuw kijken, beter kijken, betasten met je ogen, ruiken en luisteren en proeven met je ogen" .

Deze zin lees ik in het boek "Voor het vergeten" van Peter Verhelst. Het gaat over rouw. Zijn moeder is plotseling overleden. Het is zo kunstzinnig en poëtisch geschreven dat het mijn verdriet aanraakt.

Misschien is "Voor het vergeten" als een tapijtweefsel. Een monumentaal wandkleed maar dan vanaf de keerzijde gezien.

Raadselachtig en rauw vol met rafels, losse draadjes en open einden maar ook vol met liefde voor zijn ontroostbare vader, veerkracht, gemengde gevoelens, gestolde herinneringen.

Een uniek boek.

Wat mij opvalt is een rode draad; een hert.

Het dier verschijnt regelmatig in de tekst en verwijst niet direct naar spiritualiteit maar het staat - voor mij - voor een verlangen;

"Zoals een hert verlangt naar water".

Het hert is dodelijk vermoeid.

Dan denk ik aan de aquarel gemaakt tijdens mijn revalidatie. Een beeld over de legende waarin een hert leidt tot een plotselinge verandering; het begin van een nieuw leven.

Het Sint Hubertushert.

Het is een middeleeuwse vertelling waarin de geestelijke inkeer centraal staat;

Hubertus is een jonge edelman, zijn leven staat in het teken van de jacht. Zijn passie beheerst hem zo dat hij zelfs op pad gaat op Goede Vrijdag. De dag waarop christenen het volbrachte werk van Jezus gedenken en die dag juist stilte en bezinning in acht nemen.

Diep in het bos komt hij een hert op het spoor. Het dier is zo majestueus dat Hubertus het met grote inspanning en vastberadenheid achtervolgt. Toen hij het hert eindelijk denkt te pakken, stopt het dier en keert zich om. Kijkt hem aan.

Dan verschijnt er ineens een kruisbeeld op zijn kop en spreekt een stem;

"Hubertus, waarom vervolg je Mij?"

Een schok.

Dit moment is het keerpunt in zijn leven. Het hert, dat hij wilde doden, blijkt de boodschapper van God, die hem de weg naar het eeuwige leven wijst.

Door berouw valt Hubertus op zijn knieën. Hij staakt de jacht en begrijpt dat zijn leven fundamenteel moet veranderen.

Hij reist naar de bisschop van Maastricht. Onder zijn leiding ontvangt Hubertus uitleg over de bijbel. Dat raakt hem en hij laat zich dopen. De doop is de definitieve breuk met zijn vroegere leven.

Een heilig moment.

Het moment dat de dorst naar aardse genoegens vervangt door het verlangen naar de "waterstromen" van Christus.

Dit verhaal lees ik tussen de regels door in "Voor het vergeten". Misschien raakt het jou ook.

De neuroloog zegt dat de bloeding rakelings langs het gezichtsvermogen is gegaan.

Sint Hubertus slot in park de Hoge Veluwe.