Wij waren er verliefd op.
VERKOCHT.
Mooie originele wadder (Bouwjr. 1978, zeilnr. 36, bouwnr. 86). De Wadder is een stalen kajuitzeiljacht, 8,00 m x 2,95m met ophaalbaar midzwaard. De boot kan dus prima droogvallen. Zeer geschikt voor langere, meerdaagse zeil- en/of motortochten.
Voor- en achterkajuit, 5 slaapplaatsen. De voorkajuit is op stahoogte en vintage ingericht. Ruime kuip; 2,5 x 2,5 m.
De Volvo Penta MD 11c dieselmotor is in 2019 geheel gereviseerd.
Grootzeil, fok, kluiver en bollejan met recent vernieuwd tuig, Eenvoudig te strijken mast met vaste strijkinstallatie. Victron omvormer en nieuwe startaccu 2022, Heatpol dieselkachel. De goed onderhouden Wadder is compleet met winter- en zomertent en vaarklaar met inboedel, gereedschap, losse rolgenua en vaarkaarten.
In het besef dat het leven altijd een spanning is tussen liefde en verlies, rouw en dankbaarheid, lijden en betekenis, wordt de pijn van het rouwproces tegelijk een worsteling en een nuttig oriëntatiepunt
Het is een veelvoorkomende misvatting
Onze pijnlijke ervaringen zijn geen blok aan het been: ze zijn een geschenk. Ze geven ons perspectief en betekenis, een mogelijkheid voor ons om te ontdekken wat onze unieke roeping en onze kracht is.
Dat als we blijven rouwen om oude verliezen
Het betekend niet dat we ze nog niet helemaal hebben verwerkt
Het is waarschijnlijker dat dit komt omdat de liefde nooit is opgehouden.
Ik heb besloten deze leegte te gebruiken om te schrijven. Om mijn bange voorgevoelens in bedwang te houden en een betere manier te vinden om over dit alles na te denken. Soms kan schrijven dienen als ballast om met beide benen op de grond te blijven staan.
Rouw is altijd een vorm van liefde en de prijs die wij voor liefde betalen.
Wanneer we kunnen leven met openheid en verwondering kunnen we leven met de grote vragen in het leven en langzaam de antwoorden leven.
We kunnen alles verliezen wat ons verbindt met de wereld of met onszelf, alles wat ons zijn in de wereld uitmaakt en onze identiteit en validiteit definieert.
Onze rouw gaat over alles.
Ook over het ongeleefde in ons.
Als de wind van verandering waait heb de de keuze een muur te metselen of een windmolen te bouwen.
Maar hoe ik ook mijn best doe
Ik blijf afgeleid
Steeds meander ik uit
Nu eens raak ik verstrikt in de octopussen
Een onuitroeibaar vroeger
Dan weer dobber ik de zee op van
Een oeverloze toekomst.
Herinneringen zijn de ankers van de ziel, die ons vasthouden te midden van de stormen van het leven.
![]() |
Ze ligt vooraan op de Wadderdag van 30 mei 2025 |
De citaten zijn uit het boeken;
"Verlieskunst" van de schrijvers Mai-Brit Guldin en Carlo Leger.
en
"Natriltijd. Terugbuigen na de storm" van de schrijfster Riet Fiddelaers- Jaspers.
Twee goede boeken met wijsheid, loslaten of vasthouden en koesteren, troost en bemoediging.
Lezen!
Reacties