OPGESTAAN

Spanning tussen evolutie en schepping.

Ik was, denk ik, een van de eerste christenen die geloof hechte aan de evolutietheorie zonder mijn geloof te willen verliezen. Ik was daardoor wel eenzaam in mijn omgeving ; de kerk en de verhalen waar ik mee opgroeide enerzijds en anderzijds op school waar de evolutietheorie leidend was.

Er zat daardoor een spanning in mijn leven. Ik zat tussen wal en schip en vroeg mij af; Wat is nu letterlijk en wat figuurlijk in de Bijbel. Met alleen alles letterlijk nemen kom je niet bij de kern van het geloof en alles figuurlijk ook niet. Is het een andere dimentie?

  

Denkrichting. 

Wat in de Bijbel staat wordt door de wetenschap gezien als projectie. Maar is de evolutietheorie ook niet een projectie van het modernisme? Het tijdperk van de survival van de fittest zoals je die ziet bij grote bedrijven die vechten voor hun bestaan?

Ik geloof inmiddels niet meer in de survival of the fittest als groot thema van het leven op aarde maar ik geloof in liefde en dat het leven zo creatief is dat het, afhankelijk van de context, steeds een andere passende levensvorm kiest om te overleven. Daarbij gaat het vooral over samenwerken tussen levensvormen met inventiviteit en opportunisme.

We spreken ook over een astronomische verscheidenheid aan levensvormen. We zijn zelf onderdeel van die grote samenleving met de natuur om ons heen en zelfs in ons. We zijn zelf natuur.. Ons eigen lichaam is een symbiose met levensvormen die in en met ons leven. Zoals de eerste levensvornen, die de evolutietheorie leert; Oervormen zoals archemea schimmels en bacteriën. Die microben leven nu in ons. Wij kunnen zelfs niet zonder. Wij werken samen in een groot geheel. We kunnen samen ook niet zonder zuurstof zonder zwaartekracht zonder tijd en ruimte. 

Andere dimentie

Ik denk dat God de voorwaarden voor ons samenleven heeft gecreëerd. Noem dat evolutie. Prima, maar er is m.i. nog een andere dimentie verwoord in metaforen.

Krachtige metaforen omschreven in de bijbel; het kunstwerk. Die verhalen zijn de schepen, de gelijkenissen de draaggolven. Het zijn krachtige verhalen met emoties; de kern van het leven. Ver voorbij en sterker dan letterlijkheid of figuurlijkheid. 

De evolutie is wellicht de afstandelijke technische omschrijving van het kunstwerk, opbouw van materie en chemische samestelling van de verf maar verhaalt niet over het totaal beeld; het grote verbindende thema;  liefde. Dat is het imponerende schilderij. Ik vind de impressionistische zonnebloemen van van Gogh overtuigender dan de hordroge technische omschrijving deze bloem in de biologie. 

Bovendien geloof ik dat het onmogelijke mogelijk is. Dat is vind ik het centrale thema in het overtuigende kunstwerk; de bijbel en inmiddels mijn persoonlijke leven. Steeds weer blijkt dat iets wat niet zou kunnen toch gebeurd. Met als climax de opstanding van Jezus Christus.