.jpg)
“Bekentenissen van een afvallig milieuactivist”.
Paul Kingsnorth.
Verdriet, woede, teleurstelling, rouw.
Verdriet over het afbrokkelen van de ongerepte natuur. Woede dat de schrijver daar als activist weinig tegen kon uitrichten. Teleurstelling over zijn medestrijders die andere doelen gingen nastreven en rouw over het alarmerende verlies aan biodiversiteit. Die emoties dwongen Paul Kingsnorth tot een radicale keuze. Hij heeft zijn gebalde vuist verruilt voor een innerlijke zoektocht. Die omslag spreekt mij aan.
Eenvoudig
leven.
Schrijver
en activist Paul Kingsnorth heeft zich na een activistisch leven teruggetrokken
op het Ierse platteland. In een ongerept stukje natuur aan het einde van de wereld. In deze bespreking de milieuactivist die het christendom vermolmt vond,
maar vorig jaar gegrepen is door het evangelie.
Ellende.
Het
boek is de voorbode van die verandering. Daarin schetst hij een nieuwe kijk op
natuurbescherming. Zijn stijl is bondig, bijtend en dan weer lyrisch en
gevoelig. Een boek vol gelijkenissen. Die zetten je aan tot nadenken en sleepten mij mee door de teksten. Kingsnorth was jarenlang een kopstuk van de Engelse
milieubeweging. Tegenwoordig gelooft hij niet langer dat de mensheid in staat
is de offers te brengen die de wereld zouden kunnen redden. Ook is hij het
vertrouwen verloren in milieuactivisme.
Technologie
is geen oplossing.
De
natuurbeschermers van het eerste uur zijn volgens Kingsnorth ingekapseld en
jagen nu vooral op technische oplossingen tegen klimaatverandering zoals windmolenparken
en zonnefarms; hun activisme draait niet langer om de bescherming van de
natuur, maar om duurzaamheid, klimaatadaptatie en energietransitie. In dit boek
beschrijft Kingsnorth zijn frustratie over de teloorgang van de wilde natuur en
zet hij deze om in een spiritueel geïnspireerde visie.
Hoe
te leven.
Zijn
zienswijze staat haaks op de overtuiging van velen dat technologie ons kan
redden. Ook adviseert hij een hernieuwde en meer spirituele balans tussen de
menselijke en niet-menselijke natuur. Volgens hem zijn we als mensheid gaan
geloven dat we boven de natuur staan en er niet langer onderdeel van uitmaken. Hij
stelt vragen die schuren. Vragen over hoe we nu leven en hoe we eigenlijk
zouden moeten leven in omgang met een schepping die in een terminale fase lijkt te zijn gekomen. Het boek leest als een soort
rouwproces, geeft heldere inzichten maar eindigt uiteindelijk ook wat onbevredigend.
Verlossing.
Gelukkig gaat zijn levensverhaal verder. Kingsnorth zoekt eerst nog houvast in occultisme maar op weg naar een bijeenkomst grijpt het evangelie hem, zoals hij zelf zegt. Hij bekent dat zijn activisme voorkwam uit hoogmoed en geeft zich over. Zijn eenvoudig leven op het platteland, directe afhankelijkheid van de natuur, het voorbeeldig bouwen aan permaculturen in zijn leefomgeving, zijn inspirerende essays en verhalen als nederig protest.
"We hebben geen technologie of politici nodig maar heiligen. Heiligen die ons leren hoe te leven"
De verandering die zich in Kingsnorth voltrekt werkt bevrijdend. Zijn stille protest, scherpe analyses in het boek en nuchtere levenshouding van woord en daad, vind ik boeiend.
Reacties