 |
| Natuurinclusieve bibliotheek Lage Giessen Hoornaar |
Ons veenlandschap is laagje voor laagje opgebouwd. Sinds de laatste ijstijd ieder jaar een millimeter. Plant- en boomblad. Als bladzijden van een boek. Op 7 meter diepte zijn de eerste bewonerslagen zelfs af te lezen. Zo’n 7000 bladzijden geleden. Wij leven bovenop op ons eigen geschiedenisboek! Daarin zijn duizenden lagen en verhaallijnen te ontdekken. Bovendien schrijft iedereen eraan mee. Een Gesamtkunstwerk dus.
Verder filosoferend:
De kaft lijkt netjes ontworpen met kaarsrechte sloten, vlakke horizon en strakke infrastructuur. Oppervlakkig? Niet als je dieper graaft, dan ontdek je onverwachte onderstromen. Letterlijk en figuurlijk. Dan is het zwoegen en ploegen afleesbaar. Dan zie je overstromingen en smeulende veenbranden. De zwarte bladzijden. Diepe emoties. Dan wordt alles literatuur vol metaforen. Dan worden straten vooral verbindingen tussen mensen. Wegen economische slagaders. Sloten als vanzelf historische monumenten. Dan overbruggen kunstwerken tegenstellingen en zijn pleinen afleesbaar als platforms voor ontmoeting.
En nu? Herschrijven wij de geschiedenis van ons landschap met reconstructies en vernieuwingen? En de toekomst? De beschaving. Zijn de lagen daarvan voldoende dik, duurzaam, klimaatadaptief, natuurinclusief, biodivers, circulair en sociaal? Wordt het een open eind of een happy end?
Wij hebben daar invloed op. Dat is wel duidelijk. Hoeveel? Alle schrijvers wens ik in ieder geval een gezond nieuw hoofdstuk toe!
Reacties