Afgelopen maanden heb ik les mogen geven bij het schilders collectief Octo Art. Portretschilderen dit keer.
De opdracht bestond uit een aantal onderdelen. In de eerste les elkaar met hoge snelheid natekenen met daarbij de opdracht dat het niet mag lijken. Omdat ik vind dat als je begint met portretten je geen gelijkenis moet nastreven. In tegendeel. De kans dat je vast loopt is levensgroot. Reden daarvoor is om vooral los te komen van het ingesleten idee of beter het dogma dat een portret op het model moet lijken. Dat komt wel. Gelijkenis vind ik vooral een gift van intensief kijken en werken. Een cadeau van een goed proces. Vooral geen moeten. Het zien komt vanzelf.
In de serie lessen was de opdracht om bijvoorbeeld eerst de mond en ogen te tekenen en halverwege elkaar het tekenvel geven om het door de ander verder te laten uitwerken. Dat had succes. Met de vorm van het hoofd en haar van de ene en gelaat van de ander. Er ontstonden zo verrassende combinaties: hybride portretten. Hilariteit.
Later volgden de echte schilderlessen die druk werden bezocht door deze enthousiaste groep.
Reacties